ANNUAL BLUESNIGHT KOZEN 2009
SATURDAY MARCH 07 - ZAAL PAKO KOZEN
reporter: Freddiephoto: Guido Luckermans
Vorig jaar op diezelfde eerste zaterdag van maart begaven we ons ook naar Kozen voor de ANNUAL BLUES NIGHT die toen werd ingericht door de plaatselijke BLUES HEROES. Gelukkig houden zij vast aan hun datum want vanaf volgende week begint het moeilijk kiezen te worden. Kozen situeert zich in DE Limburg en vindt m’n ergens tussen Herk de Stad en St Truiden, een deelgemeente van Nieuwerkerken en het dorpje ligt dus midden tussen de fruitbomen. Als fotograaf van dienst voor vanavond werd Guido als winnaar getrokken en voor de reportage werd de last op mijn schouder gelegd waardoor ik bij de les moest blijven. Onze 'witte' is nog steeds op sukkel is met zijn gezondheid, dus als je hem ziet, niet 'voederen met alcohol', water is al voldoende!!!
Begin vorige eeuw deden nogal wat verhalen de ronde over de verdwaalde zielen van heksen en geesten in dit kleine dorpje en het is toch een beetje spijtig dat dergelijke verhalen van vroeger die meestal hun oorsprong kenden rond de ‘stoof’ nu minder en minder worden opgedist. Eind jaren tachtig deed ralleypiloot Robert Droogmans een poging om zijn kleine dorpje op de wereldkaart te zetten en sinds vorig jaar wordt deze eer weggelegd voor de Local Heroes Bluesband en omdat dit nog steeds onze favoriete muziek is wil Rootsville hun daarbij blijven steunen en hopen we zo dat er nieuwe 'fabels' ontstaan voor het nageslacht alhoewel dat de Blues dit hopelijk allemaal kan overleven.
Vorig jaar met de start van dit event gokten de organisators nog op plaatselijk bands iets waar ze dit jaar het al ietsje ruimer durvden aan te pakken dus klaar voor de 2de Kozense Bluesnight....
JIMSON WEED (B)my space
Jimson Weed had de eer en het genoegen om deze 2de editie te openen. Patrick en zijn bende komen uit het zuidelijke deel van ons kleine landje en spreken buiten dus buiten de universele taal 'De Blues' ook nog eens een Frans. Gelukkig leven wij perfect onder elkaar en als volwaardige Belgen spreken we een mondje van alles en daarbij laten we ons niet opjutten door de heren politici. Patrick was aanwezig met zijn gevolg en meteen verschenen er affiches van het 19de Rock & Blues Festival van Accose (Wasseige)(11 en 12 april) aan de muren. Alles voor de familie hé Patrick :-) !!!. Ook onze Johan van Bierbeek was al bedrijvig geweest voor zijn editie van Bierbeek Blues ‘d Up dat plaats zal hebben in de vertrouwelijke ‘De Borre’ op 04 april. Voor meer info over deze ‘events’ raadpleeg onze concertkalender.
De laatste keer dat we Jimson Weed aan het werk zagen was op de 12de Nuit Du Blues in Charleroi en ook zij beginnen verder en verder hun te laten ontdekken door de bluesfans en dit is zeker en vast een goede zaak want Patrick (guitar & vocals), Guy (bluesharp), Jean (bass) en Dirk (drums) zijn STEENGOED! Gisteren stond op ons programma nog het gitaargeweld van een uitstekende Eric Sardinas en was ik eventjes ontspoort door het ovematig innemen van 'jupkes' waardoor het repertoire van Jimson Weed en de bruisende waterkes voor de nodige verademing zorgt.
Jimson Weed brengt ons no-nonsen blues en brengt ons ‘back to the roots’. Good old blues van diverse grootheden en met zoveel verve gebracht dat je warempel de originele artiesten uit je hoofd kan bannen. ‘Gimme back My Wig’ (Houndog Taylor), ‘So Mean To Me’ (Elmore James ) en ‘Jitterbug Swing’ van Bukka White breken meteen het ijs met de festivalgangers en overladen dit kleine zaaltje onmiddellijk met positieve energie.
Voor diegene die nog geen lentekriebels in zich hadden kwamen deze dan toch bij het swingende ‘Rock This House’ (J. Rogers) en Jimmy Reed’s ‘Big Boss Man’ en de eerste bescheiden danspasjes werden waargenomen in het toch al aardig vol gelopen zaaltje. Dit moeten we de limburgers hier toch nageven, hun opkomst op een festival is waar te nemen vanaf de eerste groep en dat is meteen aangenamer voor de openers.
Eindigen deden Jimson Weed met 'You Don't Love Me', een oudje van Bo Diddley en Muddy Waters’ ‘I Can’t be Satisfied’. Satisfied waren de aanwezigen nog niet waardoor Patrick met zijn gasten nog konden terugkomen voor twee bissertjes maar met ‘Hip Shake Baby’ van Slim Harpo viel toch definitief het doek voor deze geslaagde opener van Jimson Weed.
BIG C & THE LOCAL HEROES BLUES BAND (B) feat. HOOK HERRERA (US)
Net als bij de eerste editie van dit festival hadden de organisatoren zichzelf op de ‘bill’ geplaatst. Je zou denken uit budgettere beweeg redenen maar niets is minder waar want zij hadden voor een ‘special guest’ gezorgd en die komt toch ook niet voor de mooie ogen van het vrouwelijk schoon.
Het was even zweten voor de ‘sound engineer’ omdat één van de micro’s begon moeilijk te doen maar toen dit euvel was opgelost konden de plaatselijk helden hun gang gaan. Hun repertoire durft al eens af te wijken van de klassieke blues maar voor vanavond was hun start toch ook geplaveid met ‘standaards’.
De opener voor Wim en de zijnen voor dit optreden was Little Walter’s ‘My Babe’ toch ook al van 1955 en dat is toch ook al een tijdje wat we zelf aan de lijven beginnen te ondervinden. Vervolgens nog twee klassiekers met JL Hookers ‘Boom Boom en Willie Dixon zijn ‘Hoochie Coochie Man’.
Vergelijken van Boom Boom met de versie van John Lee Hooker wordt moeilijk omdat ik persoonlijk de geest van ‘de boogie’ in deze versie mistte. Ook de versie van ‘Hoochie Coochie Man’ was anders met deze van Muddy Waters om dat ook hier het ruigere eraf was gepolijst. Dankbare versies maar te ‘clean’ gebracht door de gitarist en de vocals vond ik de eentonig waarmee de ‘blues’ daardoor een beetje zoek was.
Beter af ging het met ‘The Blues is Allright’. Dit nummer van Milton Campbell werd bij de bluesrock fanaten onsterfelijk door de versie van Gary Moore en ‘more’ werd het. Het zal wel ingestudeerd geweest zijn maar ondertussen was de ‘special guest’ rond onze tafel opgedoken. De eerste buitenlandse inbreng van vanavond mengde zich onder het publiek al bestempelen we Hook Herrera al een beetje als een derde Belg. Wie met Hook nog niet heeft kennisgemaakt is in dit blueswereldje toch een beetje wereldvreemd want Herrera duikt regelmatig ergens op en zelfs onaangekondigd.
Den Hook zag er behoorlijk goed uit en het lijkt of hij zijn gevecht heeft gewonnen (de insiders weten wel waarover het gaat). Opmerkelijk goed geluimd (al is hij dit meestal) klom hij onder het nummer op de ‘buhne’ en viel vrijwel onmiddellijk in. Zelfs de aanwezigen die met de rug naar het podium stonden konden horen dat er iets gangbaar was. Meteen werd het duidelijk dat er meer ‘body’ in de nummers kwam en zagen we een Hook zoals we hem kennen, ruig en vol power…
Een geslaagde zet van Wim en de zijnen om juist hem als ‘special guest’ in te lassen en zo konden we eigenlijk stellen dat het een optreden was van Hook Herrera met Big C & The Local Heroes Bluesband als support en als tweede act was dit dan ook meteen geslaagd.
BOB CHRISTOPHER (US)website
De headliner voor vanavond is het Bob Christopher Trio. Bob is een amerikaan die zoals verschillende van zijn landgenoten op een blauwe maandag is blijven plakken in ons landje en er de broden probeert te verdienen met het brengen van blues. Afkomstig uit Texas probeerde hij het eerst aan de Californische West Coast waar hij op tour ging met o.a. Luther Tucker. Na een tour in België besloot Bob hier te blijven om er met regelmaat op te treden in onze hoofdstad.
Bob brengt ons een een mix van texasblues met een ruim aanbod van instrumentaaltjes. Eigen werk als het swingende Bob’s Boogie, maar ook covers van de oude bekende T-Bone met zijn shuffle. Op zijn repertoire staat ook de overbekende boogie van Canned Heat, ‘On The Road Again’.
Aan zijn zijde staat een rhythm sectie met aan de drums Guiseppe Mammana, Guiseppe werd geboren in het ‘zwarte land’ van Quaregnon en heeft Italiaanse roots. Een drummer die soms de hardere beats niet schuwt tijdens een optreden. Aan zijn zijde staat Vassili Moltchanov op de bass en zij vormen onder hun tweeën de ruggesteun van het Bob Christopher trio.
Buiten de instrumentaaltjes werden soms de vocals ook waargenomen door Vassili en er kwam zelfs werk van Keb Mo aan te pas.
De 2de Bluesnight van Kozen lag kwalitatief al een stuk hoge dan vorige editie, maar alle begin is uiteraard moeilijk. Zaaltje goed vol met festivalgangers en ambiance en meer moet dan natuurlijk niet zijn. Aleen wordt het nu weeral ietsje moeilijk om de 3de editie weerom te verbeteren....succes
ALKEN MAES nog niet aan inleveren toe....
Eerst nog wat warm lopen met concerten van Bryan Lee (Move2Blues Hasselt), Lea Gilmore (Blues Aan Daa Staozze Hamme), de CD presentatie van Lightnin' Guy & The Mighty Gators (Gooreind), Sugar Blue (The Bordeline Diest), de CD opname van de nieuwste van Howlin' Bill (AB Brussel) en dan begint hier het feitelijke festivalgeweld met Meensel Blues, Blues in Bloom, Machels Blues met een speciale Lady's version, Hoockrock indoor en Bierbeek Blues d'Up al zal ik er in deze overdrukke periode wel enkele concerten vergeten zijn maar alles kan je nakijken op onze concertkalender. (Freddie)
